اگر بخواهیم این اختلال را در چند جمله خلاصه کنیم، باید بگوییم فرد دارای اختلال نه بیماری اوتیسم، ضعف در برقراری ارتباط اجتماعی، کنترل هیجاناتش، کنترل کلامی و حتی غیرکلامی دارد. هنوز علت وقوع این اختلال به طور دقیق مشخص نشده و خانواده ها به طور معمول از دو سالگی فرزندشان متوجه علائم اوتیسم می شوند.
سختی ها و هزینه های طاقت فرسای کنترل این اختلال در کودک اوتیسم یک طرف و نگهداری از وی نیز یک طرف دیگر است اما چیزی که بیش از هرچیز خانواده های این افراد را آزار می دهد نوع نگاه جامعه به این کودکان و عدم آگاهی از وضعیت آنان است. خیلی از خانواده های اوتیسم معتقدند، مردم در ایران، آن طور که باید با این اختلال آشنایی ندارند به همین دلیل نوع مواجهه شان با کودک اوتیسم آزاردهنده یا ترحم آمیز است و شاید همین دلیل کافی باشد که خانواده ها، فرزند مبتلا به اوتیسم خود را بیرون از خانه و در فضاهای عمومی نبرند.
54 هنرمند مبتلا به اختلال
اما شاید یکی از بزرگترین مشکلات این بچه ها پشتوانه و حامی است. «خیلی از ما همیشه پشت فرزندانمان هستیم و آنها را حمایت می کنیم اما ممکن است یک زمانی نباشیم. این بچه ها نیاز دارند که جایی باشد که از آنها حمایت کند، سرگرم شوند و کار داشته باشند. امیدواریم دولت و جامعه این بچه ها را بشناسند و از آنها حمایت کنند. خودمان هم با راه اندازی این گروه، به برگزاری یک گالری دائمی برای این بچه ها فکر می کنیم. واقعیت این است وقتی مبتلایان به اوتیسم سرگرم باشند کمتر ناآرامی و بی قراری می کنند و رفتارهای نابه جا از خود نشان می دهند».
محمد زهادی مدیر اجرایی گروه هنری ثریا نیز فرزند 11 ساله اش مبتلا به
نیوشا یکی دیگر از شرکت کنندگان این نمایشگاه است. گوشه ای نشسته و آوای ممتد و خاصی را تولید می کند. دو تابلوی نقاشی اش به دیوار نصب شده. نیوشا این نقاشی ها را با ابر و ساده ترین امکانات کشیده است. مادرش از دو سالگی متوجه علائم غیرطبیعی دخترش شد. «از همان ابتدا که فهمیدم دخترم اوتیسم دارد وی را حمایت کردم. مدتی کلاس پیانو رفت و در دومین جلسه توانست آهنگی را بنوازد اما دیگر ادامه نداد. نمی توانستم مجبورش کنم چون فشار عصبی آنها را به هم ریخته و بی قرار می کند». کمی بعد نیوشا به کمک معلمی که برای آموزش وی به خانه می آمد، نقاشی را فرا گرفت و حالا ذهنیت رنگی وی در قاب دو تابلوی زیبا بر روی دیوار نمایشگاه نصب شده است.
به گفته مادر نیوشا، وی برخلاف دیگر مادران اوتیسم دخترش را به فضاهای عمومی می برد تا هم مردم با وضعیت وی آشنا شوند و هم نیوشا عادت کند. به خاطر همین با فضاهای عمومی غریبه نیست. «رفتار خیلی از مردم آزاردهنده است. چون ظاهر بچه های
درباره این سایت